Nieuws

De laatste partij in de University Challenge was er eentje voor spek en bonen. Of toch niet helemaal, want na een 3-0 tussenstand wilde Eelke de Boer natuurlijk op het scorebord komen. Dat niet alleen, het liefst wilde hij de nare smaak wegspoelen van de eerste drie potten en laten zien aan de wereld dat hij toch echt wel goed kan schaken. Friso Nijboer gaf na de derde ronde al aan dat een salonremise niet in zijn systeem zit, dus ook de laatste partij van de match beloofde nog wat voor de liefhebber.

De partij begon als een open Siciliaan , waarin zwart op de 8e zet natuurlijk ook 8…0-0 of 8…a6 kan spelen. Eelke koos met zwart echter voor d6-d5, de bekende thematische ‘break’ in het centrum. Na 9.Lg2 Lb4 

staat al een volstrekt originele stelling op het bord. Na deze verrassende opzet wist Nijboer niets beters te verzinnen dan het einspel ingaan met 10.g5 Pxe4 11.Pxc6 bxc6 12.Lxe4 Lxc3+ 13.bxc3 dxe4 14.Dxd8+ Kxd8 

Voor de hand ligt iets als 15.0-0-0+ Ke8 16.Td4 en dan staat het ongeveer gelijk. Nijboer probeerde er nog iets van te maken, maar Eelke de Boer verdedigde zich prima en de stelling is na 26 zetten nog steeds in evenwicht. 

Wit staat actiever, maar met zo’n hopeloze pionnenstructuur lijkt winst een illusie. En inderdaad, niet veel later eindigde de vierde matchpartij tussen Nijboer en De Boer in remise. Het toreneindspel werd helemaal uitgemolken, maar de stelling was en bleef in evenwicht.

Als Eelke in de derde ronde remise had aangenomen, dan was de match in 3-1 geëindigd en dat zou een vrij reële weergave van de krachtsverhoudingen zijn. Hij gaf na de match toe dat Nijboer hem zo’n beetje in elke partij had weten te verrassen, en dat dat een belangrijk aspect van deze match bleek.

Nijboer vond de vierde partij overduidelijk De Boers beste. “Hij deed een paar keer de enige zet in de stelling. Ik hoop dat Eelke meeneemt dat het belangrijk is om je tegenstander te verrassen.” Om daar aan toe te voegen: “Verrassen is een groot goed in het schaken, maar je moet wel de wapens hebben om dat te kunnen doen.”

Nijboer was natuurlijk in zijn nopjes met het eindresultaat van 3,5 – 0,5. Als je zo dik wint is het niet zo raar dat het spelplezier ervan afspat, maar dat had volgens de Amsterdammer ook nog een andere reden: “Die nieuwe openingen bestuderen en spelen is iets dat ik al veel eerder had moeten doen. Ik heb altijd al een liefhebber geweest, maar achteraf had ik er denk ik meer uit kunnen halen.”

De ervaring wint het dus van het talent in de University Challenge, de jaarlijkse match op het Schaakfestival die mogelijk wordt gemaakt door de Rijksuniversiteit Groningen. De Boer laat zien dat hij over vechtlust beschikt, maar zal misschien een stuk flexibeler moeten worden in zowel voorbereiding als spel. Hij heeft daar natuurlijk nog alle tijd voor.

Nijboer op zijn beurt bewijst nog steeds een erg sterke, sluwe schaker te zijn. Kan hij misschien nog een stukje beter worden? “Ik zie er erg naar uit om meer nieuwe openingen te gaan spelen, met wit en met zwart. En dan begin ik aan mijn vijfde of zesde schaakleven,” aldus de grootmeester.

Twee dagen geleden werd Eelke de Boer nog volkomen verrast door de Caro-Kann van Friso Nijboer, maar deze keer verscheen hij tot de tanden toe gewapend achter het bord. Wit moet niet te snel c2-c4 spelen in deze variant, dat geeft zwart alleen maar aanknopingspunten. Ook in zijn tweede witpartij lukt het Eelke de Boer niet om een vuist te maken tegen de Caro-Kann van Friso Nijboer. Na 18. Td3 

ging het verder met 19…Ld6 20.Th4 Tfe8 21.Dd1 Df5 21.Pg1?! Wit wil graag g2-g4 spelen, maar 21.Pd2 voelt logischer. Na 21…Pd5 22.Lc1 zag Nijboer af van 22…Dxf2 en plaatste met 22…e5! 

een gezonde opstoot in het centrum. Immers, het voelt logisch om de stelling te openen wanneer wit achteruit-zetten als Pg1 en Lc1 produceert.

De zwakte van pion f2 werd Eelke uiteindelijk toch fataal; ergens middenin een tactische afwikkeling snoepte de ervaren Amsterdammer het kleinood alsnog mee en dat kon Eelke niet meer goedmaken in een dubbele-toreneindspel.

Nijboer gaf aan dat het allemaal niet zo makkelijk was geweest als het leek. Eelke de Boer had zich nu goed voorbereid, en kwam met het voor Nijboer onverwachte 18.Td3. ‘Nu wil hij Pe5 spelen en eventueel op h6 slaan, en Tg3+ en dan word ik matgezet. Omdat hij dus Pe5 wil spelen vond ik 18…Ld6 en dan werken de offers niet meer.’

Zijn slagzet 28…Dxf2 bestempelde Nijboer echter als een fout: “Ik had eerst de pion op h5 moeten pakken. Na 29.Tf4 heb ik zelfs remise aangeboden, maar Eelke ging vol verder.” Nijboer verwacht voor de laatste ronde geen korte remise: “Dat zit niet in mijn systeem.”

Trouwens, hoe om te gaan met een hopeloze achterstand in een tweekamp? Een pasklaar recept bestaat natuurlijk niet. Gewoon spelen, goed spelen en er verder het beste van hopen. Niet denken aan de score en vooral: negeer wat al die betweters langs de zijlijn ervan vinden! Nijboer raadde zijn tegenstander ook aan om gewoon door te blijven schaken.

Eelke zal in de laatste partij uit een ander vaatje moeten tappen om op het scorebord te komen.